Paper boat in rough waters - Pappírsbátur í ringum sjógvi: Heterotopia in Jørgen-Frantz Jacobsen's novel Barbara

Abstract

Abstract

The article analyzes the conflicting reality of place and modernity in Jørgen-Frantz Jacobsen's Dano-Faroese novel Barbara (1939). The description of this breaking is based on Michel Foucault's conception of heterotopia. In the figure of heterotopia the traces crosses each other. The locality gets its dynamic by virtue of the way it acts on the stranger. The article will underline three examples of heterotopia in the novel: 1) the colony/place 2) the ship and 3) the novel 'itself' (e.g. the many Faroese expressions) with the ship Fortuna as the most important one. The article however consideres heterotopia to be far more than just a Dano-Faroese contact zone. The changing times are being connected to modernity as a crisis for language and metaphysics. The heterotopia is expressed as a dynamic understanding for this crisis in both the interpretive space of art and in the space of action of modernity. The novel is explained as a critical commentary to the Enlightenment era which regarded the illusion and imagination to be a false view on things. In other words Barbara conveys a meaningfull, inhabited modernity that functions as a correction to more rationalistic versions of modernity. Barbara is conceived as a writing-back from the periphery to European metropoles and modernity in order to give an account of the encounter with a world outside the main current of enlightenment. The main character, Barbara represents something other-worldly in terms of the 'barbaric' and untamable desire, that is released in contact with the outside world. The novel is itself challenged before it challenges the center and thus it opposes exotism.

Úrtak

Henda greinin er ein viðgerð av røringinum millum stað og modernitet í donsku-føroysku skaldsøguni Barbara eftir Jørgen-Frantz Jacobsen (1939). Lýsingin er grundað á hugtakið heterotopia hjá Michel Foucault. Í heterotopia umskarast spor frá tveimum ymsum heimum. Staðið verður til ein fundarstað, har dynamikkur kyknar upp á mótinum millum tað fremmanda og staðið. Greinin tekur fram trý dømi um heterotopiaí skaldsøguni 1) hjáland/stað 2) skipið og 3) sjálv skaldsøgan (eitt nú tey nógvu føroysku tiltøkini í skaldsøguni), við serligum atliti at skipinum Fortuna. Heterotopia verður lýst sum meira enn bert eitt danskt-føroyskt sambandsøki (contact zone). Broytingartíðirnar eru eisini settar í samband við modernitet sum kreppa í máli og metafysikki. Heterotopia-figururin umboðar eina dynamiska fatan av hesari kreppu bæði sum eina kreppu í tilsipingum til sjálva listina og í tilsipingum til modemitet sum virkisrúm. Skaldsøgan verður løgd fram sum ein kritisk viðmerking til upplýsingartíðina, ið vrakaði gyklaverk og hugflog sum eina falska áskoðan. Við øðrum orðum miðlar Barbara eina ímynd av einum innihaldsríkum moderniteti, ið roynist sum ein rættleiðing til meira rationalistiskar útgávur av modernitetinum. Í royndini at meta um, hvussu komið verður í samband við heimin uttan fyri tað upplýsingarliga meginrákið er Barbara hugsað sum eitt aftursvar (writing-back) frá útryðjuni til evropeiskan stórbýarmodernitet. Hetta svar fær skap sum ein afturundirgerð í einum upplýsingarávirkaðum meginráki. Høvuðspersónurin Barbara umboðar ein annan heim, sum bæði er ein ógrundaður longsul og ein ótamd 'barbarisk' girnd, ið slítur seg leysa, tá ið stað og modernaðar tíðir stoyta saman. Skaldsøgan er á henda hátt sjálv avbjóðað, áðrenn hon bjóðar 'miðdeplinum' av. Barbara kann tískil eisini sigast at gera upp við eksotismu.