Erindringens poetikk - en innfallsvinkel til Christian Matras' lyrikk - Skaldskaparfrøði minnisins - eitt sjónarhorn av lýrikki Christians Matras

Abstract

Úrtak

Skaldskaparfrøðin hjá skaldinum Christiani Matras kann verða lýst sum skaldskaparfrøðin hjá minninum. Í skaldskapinum eru upplivingar av náttúru samantvinnaðar og metaforiseraðar. Føroyska landslagið og náttúran eru javnan grundarlagið undir skaldskapi hansara, men hann víðkar sjónarringin frá upplivingum av mótsetningum og broytingum í náttúru til sjónglottar av alheimsligari heild. Hugburður skaldsins mótvegis náttúrunnar máttum tykist at vera nær tengdur at máttum gátuførleikans. Skapandi máttirnir í náttúruni eru samlíkir yrkjarans.

Skaldskaparfrøði Christians er oftast at finna í hansara metapoetisku yrkingum. Fyrimyndarliga yrkingin skuldi sameina einfeldina í orðum við megi í hugsan gjøgnum máliskur, ið eru hóskandi, fyndugar, mergjaðar og hugvekjandi. Ein yrking skuldi vera avgjørd og djúptøkin sum kletturin í sjónum, og gjøgnumskygd og fullkomin sum døggdropin. Metapoetisku yrkingarnar í Úr sjón og minni (1978) endurgeva hugtøk um tað, sum yrkjarin sigur okkum, at ein yrking átti at vera, og næstan allar tær stuttu yrkingarnar í seinasta savni Christians prógva hansara skaldskaparfrøðiliga ástøði.

Abstract

The poetics of the Faroese poet Christian Matras may be described as the poetics of memory. Impressions of nature have been intemalized and metaphorized in his poetry. The Faroese scenery frequently is the point of departure of his poems, but he extends his perspective from the experience of contrasts and shifts in nature to glimpses of a vision of a universal entity. The poet's attitude towards the powers of nature may be close to those of a mystic. The creating forces in nature are identical with the creating forces in the poet.

The poetics of Christian Matras may be found mainly in his metapoetical poems. The ideal poem should combine simplicity of words with power of thought through expressions which are adequate, pregnant and suggestive. A poem should be be firm and profound like a rock in the sea and transparent and complete like a dewdrop. Metapoetical poems from Úrsjón og úrminni (1978) convey ideas of what the poet claims a poem should be, and nearly all the short poems from Christian Matras' last collection demonstrate his poetical theory.